Σκέψεις ενός δωματίου
Σάββατο, σ΄ ένα δωμάτιο που ψάχνω λίγο προσωπικό χρόνο να ξεφύγω με την σκέψη μου σε μια πιο χαρούμενη ζωή…
Πάντα όμως η σκέψη μου γυρίζει στο ίδιο σημείο….
Λίγη…. Υπομονή… ακόμη για να επανέλθουμε εκεί που ήμασταν και να συνεχίσουμε να χτίζουμε ή να τολμήσουμε να σπάσουμε τα δεσμά του lockdown;;;
Η απάντηση ;;;
Λίγο έμεινε ακόμη γιατί η ζωή είναι μπροστά και ας καθυστερήσει λίγο…ακόμη..
Γιατί;
Γιατί θέλω να βλέπω όλους αυτούς που αγαπάω για πολύ ακόμη….
Και μετά;;;
Μετά μια εκδρομή που έχω τόσο ανάγκη να πάω… με την γυναίκα μου… με την οικογένεια μου….με τους μαθητές μου… με τους συνεργάτες μου…γιατί το θέλουν και το θέλω… και μου το ζητάνε και τους το ζητάω…
Θα με ρωτήσει κάποιος… αμέσως θα ξεκινήσουμε τις εκδρομές και το διάβασμα των παιδιών;;;
Σε λίγο…
Kανένας από εμάς δεν έπαθε τίποτα περιμένοντας λίγο…
μόνο λίγο για να ζήσουμε όλα αυτά που ονειρευόμαστε …
για πολύ ακόμη…
Άλλωστε όλο αυτό το καιρό δουλεύουμε πολύ, όλοι μας, με όλα τα διαθέσιμα μέσα και με όλο μας το είναι…
Λίγο…ακόμη…
και το όνειρο μου για τα φροντιστήρια Έρεισμα θα συνεχιστεί …
λίγο ακόμη…
γιατί θέλω να ονειρεύομαι και να εξελίσσομαι για…
πολύ ακόμη….
Γιάννης Αναστάσιου.
